Overzicht van juni, 2014

Lucas 17:3-4 : Ziet toe op uzelf! Indien uw broeder zondigt, bestraf hem, en indien hij berouw heeft, vergeef hem. En zelfs indien hij zevenmaal tot u terugkomt en zegt: Ik heb berouw, zult gij het hem vergeven.

Ik vond deze tekst een beetje merkwaardig, in de eerste plaats zegt de Here Jezus hier tegen de discipelen “ziet toe op uzelf” en vervolgens spreekt Hij over het feit dat ze hun broeders moeten bestraffen als ze zondigen, om ze daarna te vergeven. Maar op wie moeten ze nou eigenlijk letten? Best een beetje verwarrend hè? Nou, eigenlijk ook weer niet hoor, want een ander vergeven is een daad die ten goede werkt voor jezelf. Ik heb het weleens eerder aangehaald, dat de bijbel zegt dat als wij die ander niet kunnen vergeven, God ook óns niet kan vergeven. Iets wat natuurlijk een hele kwalijke zaak is, want als wij niet vergeven wórden, zijn en blijven wij zondaars, en het is voor een zondaar onmogelijk om in te gaan in het Koninkrijk der Hemelen.

Maar het feit dat de Here Jezus hier eerst zegt om toe te zien op jezelf, betekent ook dat we, áls we al iemand terecht willen wijzen, eerst onszelf eens goed moeten bekijken, en ik weet uit ervaring, als je dan jezelf bekijkt in het licht van God, dan heb je zelf nog zóveel gebreken en tekortkomingen, dat je eigenlijk niet eens meer de moed zou hebben om dan een ánder terecht te wijzen. De énige reden die we dan nog hebben om dat wél te doen is, uit liefde en uit bezorgdheid voor die ander. Hem of haar op die zonde wijzen omdat je graag wilt dat die ander zijn relatie met God, goed en zuiver zal kunnen houden. Bovendien zul je zulk een vermaning in alle liefde kunnen brengen als je wéét hoe het er bij jezelf soms aan toe kan gaan. Ik merk bij mezelf altijd wel dat júíst mijn eigen ervaring, die ander kan helpen. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik een bepaalde zonde in mijn leven had, maar dat ik erop gewezen ben, hetzij door een ander mens, hetzij door de Here God zelf, dan verhef ik mij al niet meer boven die ander en kan die ander iets van zichzelf in mij herkennen. Maar óók het feit dat ik er met behulp van de Here God verandering in heb kunnen brengen, geeft de ander nieuwe moed. Daarom is het mooi dat alle dingen tóch altijd weer kunnen meewerken om er iets goeds uit voort te laten komen. Dat je eigen ervaring kan meehelpen om echt mee te kunnen voelen met die ander en geen veroordeling te hebben tegen zo iemand.

En dan staat er dat wij zevenmaal (en op een andere plaats zelfs 70 x 7 maal) die ander moeten vergeven wanneer ze naar ons toekomen. Maar dat is dan al niet moeilijk meer, toch? Hoeveel keer moet de Here óns vergeven voor fouten die we maken? Nou, ik kan je zeggen dat ik de keren dat ikzelf vergeving heb ontvangen, allang niet meer kan tellen hoor. Maar juist daardoor wéét ik hoe gemakkelijk je een fout kunt maken, maar óók hoeveel berouw je daarvan kunt hebben, en wat is het dan fijn als er iemand is die zegt, nou, ik begrijp je hoor, ik heb zelf ook al zovele malen iets verkeerd gedaan, maak je geen zorgen, ik vergeef het je van ganser harte. Échte vrienden dúrven je op je fouten te wijzen, maar zullen je óók vergeven. En wij, Gods kinderen, mogen echte vrienden zijn en échte liefde hebben voor elkander.

Bidden, bidden, bidden.

Soms kun je ergens om bidden en nog eens om bidden en nog eens om bidden en dan wil je eigenlijk netzolang bidden totdat je krijgt waar je om gevraagd hebt, maar dan kán het best weleens zo zijn dat datgene wat wij graag zouden willen hebben, niet goed voor ons is, en dan kan het gebeuren dat God als het ware “nee” zegt. En ik weet niet of je dat herkent, maar dat woord “nee” lijkt wel haast onverstaanbaar te zijn, en eigenlijk verwácht je ook geen nee, en luister je op een verkeerde manier, inplaats de oren open te houden om álles wat God zegt te kunnen horen, hebben we de oren vaak gespitst om toch maar dat “ja” te mogen horen. En we blijven uitzien naar iets wat we misschien nooit zullen krijgen, en dat is jammer, weet je, tegenwoordig zie je bij vele kinderen van God dat de rollen zijn omgedraaid, kijk, we weten allemaal wel te vertellen dat God een plan heeft met het leven van een ieder van ons..toch? En we willen heel graag dat Hij dat plan in ons leven zal openbaren en dat we zullen komen op de plaats die God voor ons heeft bestemd, maar om daar te komen is het wel belangrijk om open te zijn voor datgene dat Hij ons zegt,

Ik denk zelf dat je kunt leven onder Gods “toelating” maar dat het Zijn bedóéling is dat we in het “centrum van Zijn wil” zullen leven. Wat het verschil is? Ik zal proberen om dat met een klein voorbeeldje duidelijk te maken, toen mijn zoon nog klein was, probeerde hij altijd weer om bij de hete koffie in de buurt te komen, en hóé ver we het ook bij hem vandaan zetten, hij probeerde telkens weer om het te pakken, en we hebben hem honderd keer gewaarschuwd dat het heet was, en als hij probeerde de koffie te pakken hebben we hem ook wel een tik op zijn handen gegeven, maar nee hoor, niets hielp. En toen op een dag heb ik toegelaten dat hij met zijn vingers in de (al niet meer zo heel hete) koffie pakte. Nou hij schreeuwde moord en brand, en ik heb heus wel opgepast dat hij zich niet écht zou verbranden hoor, maar eventjes die hitte was voldoende om hem voorgoed te genezen van zijn verlangen naar koffiekopjes.

Was het nou mijn bedoeling dat mijn zoon pijn zou hebben? welnee, het was mijn “wil” dat hij juist bewáárd zou blijven voor de pijn van die hete koffie, maar hij wilde niet luisteren en toen heb ik het toegelaten dat hij toch een fractie van die pijn zou voelen doordat hij uiteindelijk kreeg wat hij almaar probeerde te pakken. Wij kunnen ook weleens verlangen naar dingen die God niet in het plan voor ons leven heeft staan, en als wij dan tóch datgene willen hebben waar we naar verlangen dan kan God dat weleens toelaten in ons leven, maar dan kan het heel goed gebeuren dat we ons er uiteindelijk alleen maar pijn mee doen, terwijl het Gods bedoeling juist is om ons te bewáren voor de pijn…

Ik heb geleerd, met vallen en opstaan, om met geopende handen te bidden, en op die geopende handen leg ik dan mijn verlangens, en ik houd ze God voor en ik geef Hem de vrijheid om de dingen die ik daar heb, úít mijn handen te nemen als ze niet goed zijn voor mij, en dan wéét ik dat Hij daarvoor in de plaats dátgene geeft wat wél goed is voor mij. I Joh. 5:14 : En dit is de vrijmoedigheid die wij tegenover Hem hebben, dat Hij, indien wij iets bidden naar Zijn wil, ons verhoort…… dus áls het naar Zijn wil is, dan zál Hij ons verhoren, makkelijker kún je toch al niet erachter komen of iets naar Zijn wil is? Met andere woorden, als het naar Zijn wil is, zal Hij het ons geven, ook al kan dat soms weleens wat duren, en soms ook in een geheel andere vorm komen dan wij verwachtten. Maar als het niet naar Zijn wil is, laat het Hem dan toch gewoon uit onze geopende handen pakken, inplaats van het almaar stevig vast te blijven houden, het zal ons onnodige pijn besparen.

Zo zegt de Here: Vervloekt is de man die op een mens vertrouwt en vlees tot zijn arm stelt, wiens hart van de Here wijkt; hij toch zal zijn als een kale struik in de steppe, die het niet merkt, als er iets goeds komt, maar staat in dorre oorden in de woestijn, een ziltachtig, onbewoond land. Jeremia 17:5-6.

Deze tekst pakte mij toen ik hem las, en in eerste instantie is dit een tekst die een waarschuwing inhoudt. Vervloekt, dat is wel heftig, en een vervloeking die van God zelf komt… Een vloek wordt meestal in verband gebracht met het werk van de duivel en vaak is dat ook zo, maar hier wordt door God zelf gesproken over een vloek die regelrecht van Hem komt. Vervloekt als je op een mens vertrouwt, en hier wordt uiteraard bedoeld dat je mensen niet bóven God moet plaatsen en méér waarde aan hun inzichten moet hechten dan aan het woord van God. En dat gevaar is er soms best wel hè? Dan vraag je bij anderen om raad en dan zegt de ene dit en de andere dat, en datgene wat dan het beste in ons straatje past, daar zijn we dan geneigd om gehoor aan te geven. Maar het is de bedoeling dat we bij de Here te rade gaan en Hem én Zijn woord tot ons hart laten spreken en daarnaar luisteren. Vervloekt als je hart van de Here wijkt, als je een verwijdering brengt tussen jou en God, door niet meer naar Hem te luisteren. Dan zul je zijn als een kale struik in de steppe, geen blaadjes die voor schaduw kunnen zorgen, voor koelte…Een droog gebied, geen water voor de wortels, waardoor je meer en meer zult afsterven, je merkt het niet als er iets goed komt, dus, je bent al ver heen, als je zelfs iets goeds niet meer kunt opmerken, je staat in dorre oorden in de woestijn, in een ziltachtig, onbewoond land, een land waar niemand is, waar niemand woont, je bent alleen…

En dan gaat die tekst verder en dan staat er in vers 7-8: Gezegend is de man die op de Here vertrouwt, wiens betrouwen de Here is; hij toch zal zijn als een boom, aan het water geplant, die zijn wortels tot aan een beek uitslaat, en het niet merkt als er hitte komt, maar welks loof groen blijft, die in een jaar van droogte geen zorg heeft en niet nalaat vrucht te dragen. Wat een verschil toch hè? Als je op Hem vertrouwt, dan zul je groen en mooi en fris blijven, genoeg voedsel voor de wortels, en als er hitte komt, het vuur je na aan de schenen gelegd wordt, merk je het niet eens, en áls er dan eens een droogte komt, zoals ook weleens gezegd wordt een “woestijnperiode” dan nog hoef je je geen zorgen te maken, en zelfs dán ben je in staat om vrucht te dragen. 

Telkens weer roept Gods woord ons op om op Hem te vertrouwen, en telkens weer zie je dan dat dat zegen oplevert en ik wil nog een stukje uit één van de psalmen aanhalen wat hier zo mooi op aansluit nl. 

Psalm 1:1-3 (Het Boek) : Gelukkig is de mens, die in de wandeling niet luistert naar de raad van de slechte mensen, die niet blijft stilstaan op de weg van de zondaars en vermijdt te zitten bij hen die met God spotten. Integendeel, het is voor hem een vreugde te doen wat de Here van hem vraagt; dag en nacht is hij bezig met Zijn woord. Hij lijkt op een boom, die staat aan de oever van een beek. Wanneer het jaargetijde ervoor aanbreekt, draagt hij volop vrucht en zijn bladeren verwelken niet. Alles wat deze mens onderneemt is een succes.

Verlustig u in de Here, dan zal Hij u geven de wensen van uw hart. Psalm 37:4

Dit is een belofte, ééntje die je met plezier leest en met plezier je hoop op wilt stellen. Wie heeft er nou géén verlangens in zijn hart? Wie heeft er géén wensen? Ik denk dat iedereen wel wensen en verlangens heeft die hij of zij nog graag in vervulling zou zien gaan. Alleen, dat verlustigen…hoe werkt dat? Want het is een soort voorwaarde die gesteld wordt, toch? Als ik het goed begrijp dan moet ik iets doen om datgene te krijgen wat ik graag wil hebben en dat is mij verlustigen in de Here?

Zou het zo werken? Nee, ik denk het niet. Mij verlustigen in de Here wil zeggen dat ik het heerlijk vind om met Hem om te gaan, om naar Hem te luisteren, om met Hem te spreken, om van Hem te houden, om naar Hem te kijken, om Hem blij te maken…hé…zou dat het dan zijn? Hem blij maken? Weet je, als je van iemand houdt, dan zijn je gedachten met zo iemand bezig en dan ben je aan het bedenken hoe je zo iemand blij kunt maken. Dan zijn niet zozeer je éígen verlangens belangrijk, maar dan zul je je bezighouden met waar je hém of háár blij mee kunt maken. Dan herinner je je een terloops uitgesproken wens van zo iemand en dan zul je proberen om die voor hem/haar te vervullen.

Als wij ons gaan verlustigen in de Here, ons gaan verdiepen in Hem, echt bezig zijn met Hem, dan veránderen onze gedachten en onze wensen. We wensen ons niet zozeer meer die dingen waarvan wij dénken dat ze óns blij maken, maar wij krijgen meer en meer het verlangen om Hem blij te maken en ook onze wensen raken daarop afgestemd. Dáárom kon David dit ook zo opschrijven. Hij had het óók zo ervaren. Hij had die hechte relatie met de Here en Hij had er al heel wat gesprekken opzitten. Hij kende ook het verlangen van de Here God, naar dat contact met Zijn kinderen. Wij kennen dat verlangen ook, dát verlangen heeft ervoor gezorgd dát wij opnieuw met Hem in contact zijn gekomen.

Ik denk dat je zelf ook wel bepaalde wensen hebt, die je misschien vroeger nooit hebt gehad, de wens om bruikbaar te zijn in het Konikrijk van God, de wens om iemand die jou verdriet heeft gedaan te kúnnen vergeven, de wens om de liefde van de Here God uit te dragen naar de mensen om je heen, de wens om géén roddels meer te verspreiden als je het daar weleens moeilijk mee hebt, de wens om een ander te helpen bij het zoeken naar God, de wens om een rein en eerlijk leven te leiden voor Gods aangezicht. Er is een wens om God de dank en eer te geven die Hem zo toekomt, niet alleen in woorden maar júíst ook in daden en gedrag. Die nieuwe auto of dat mooiere huis, of die kleren, die schoenen, dat fototoestel of die filmcamera, het hóéft allemaal niet meer zo nodig, die andere dingen worden meer belangrijk voor je. Wensen die vanúít Gods hart, het onze binnenkomen omdat we van Hem houden.

Een paar wensen van David, die wellicht ook onze wensen zijn? Psalm 19:15: Mogen de woorden van mijn mond en de overleggingen van mijn hart U welgevallig zijn, o Here, mijn rots en mijn verlosser. Psalm 25:4-5: Here, maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden, leid mij in Uw waarheid en leer mij, want Gij zijt de God mijns heils, U verwacht ik de ganse dag. Psalm 119:11: Ik berg Uw woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige. Psalm 146:2: Ik zal de Here loven, mijn leven lang, mijn God psalmzingen, zolang ik nog ben.

Dit zijn slechts een paar dingen, natuurlijk is er nog veel meer te vinden, maar dat is niet nodig, dit zijn dingen die in Davids hart waren, voortgekomen uit zijn relatie met de Here. Wij hebben allemaal onze eigen relatie met Hem en mogen in ons eigen leven uitvinden wat Hém welgevallig is, en uiteindelijk is dát toch hetgene dat ons de meeste vrede en blijdschap zal brengen in ons hart. En is dát niet dé ultieme wens van ieder mensenkind? Vrede en blijdschap? Is dát niet hetgeen dat we hópen te vinden door het kopen en krijgen en nemen en verwerven van steeds maar weer nieuwe dingen…?

Zacharia 10:1 : Vraagt van de Here regen ten tijde van de late regen. De Here maakt de bliksemschichten; een stortregen zal Hij hun geven, voor iedereen gewas op het veld.

Deut.11:13-18 : Indien gij nu aandachtig luistert naar de geboden, die Ik u heden opleg, zodat gij de Here, uw God, liefhebt en Hem dient met uw ganse hart en uw ganse ziel, dan zal Ik de regen voor uw land op zijn tijd geven, de vroege en de late regen, zodat gij uw koren en uw most en uw olie kunt inzamelen, en Ik zal op uw veld gras geven voor uw vee, zodat gij kunt eten en verzadigd worden. Neemt u ervoor in acht, dat uw hart zich niet laat verlokken zodat gij afwijkt, andere goden dient en u voor hen nederbuigt. Dan zou de toorn des Heren tegen u ontbranden en Hij zou de hemel toesluiten, zodat er geen regen komt, de bodem zijn opbrengst niet geeft en gij weldra te gronde gaat in het goede land, dat de Here u geven zal. Maar gij zult deze Mijn woorden in uw hart en in uw ziel leggen; gij zult ze tot een teken op uw hand binden en zij zullen een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn.

Deze woorden werden tot het volk van Israël gesproken voordat zij het beloofde land in bezit namen. De geboden van God, die óók voor vandaag nog steeds gelden. In die tijd waren deze woorden letterlijk bedoeld, maar ook voor ons, in ons leven, zijn ze nog net zo van toepassing en net zo belangrijk. Heel vaak wordt er gezegd dat we niet meer onder de wet leven, maar onder de genade en aan de ene kant is dit absoluut waar, maar anderzijds wil dat niet zeggen dat we er dús maar op los kunnen leven en ons aan God noch gebod hoeven te storen. De regels die God had opgesteld voor dit volk, gelden nog net zo voor ons vandaag. De konsequenties die eraan verbonden waren, gelden ook nog net zo voor ons vandaag. Alleen is het zo, dat in de tijd die er ligt tussen deze woorden en ons leven van vandaag, de Here Jezus is gekomen om de wet en de geboden te vervullen. Door Hem is de genade er gekomen, genade die inhoudt dat wij bij Hem vergeving kunnen krijgen voor fouten die wij maken, indien wij ze oprecht bij Hem belijden. En hoe weet je nou wat fout is? Door de regels van God naast ons leven te leggen en te zien of ons leven daarmee in overeenstemming is.

Jer.3:1b-3 : Doch gij hebt ontucht gepleegd met vele minnaars, en dan tot Mij terugkeren? luidt het woord des Heren. Hef uw ogen op naar de kale heuvels en zie, waar hebt gij u niet laten misbruiken? Aan de wegen hebt gij op hen zitten wachten als een Arabier in de woestijn, en gij hebt het land ontwijd door uw ontuchtigheden en uw boosheid. Zo zijn dan de regenstromen ingehouden en is de late regen niet gekomen; maar gij hebt een hoerenvoorhoofd, gij verkiest u niet te schamen.

Niet zo’n vrolijk bijbelgedeelte….maar ja, dat was voor vroeger, da’s het oude testament ….toch? Nee, jammer genoeg niet, er zijn vandaag kinderen van God waarop dit woord van toepassing is. Het klinkt hard, maar het is waar! En het zijn niet “sommige” kinderen, maar “heel veel” kinderen. Ik weet dat je hier niet blij van wordt, maar soms is het weleens nodig om hard te zijn tegen jezelf. En geloof me, dit woord geldt ook voor mij! Vele minnaars, het is waar, aan hoeveel verleidingen worden wij dagelijks blootgesteld en aan hoeveel geven wij toe? Hoeveel verslavingen hebben we nog? Nou, ik rook niet, ik drink niet, ik gebruik geen drugs…en dat is fijn, maar hoe zit het met onze andere verslavingen zoals daar kunnen zijn: eten, roddelen, bepaalde tv programma’s die we niet mogen missen, sport, sex, geld, werk, gokken, computers, kopen, het móéten hebben van dingen, enz. het zijn allemaal afgodjes. Voor sommige mensen zijn hun kinderen afgoden, hun auto, hun huis, hun caravan, hun vakantie, hun carriëre (zelfs op geestelijk gebied). Laat niemand dááraan komen! Álles wat in onze gedachten de eerste plaats inneemt is een áfgod! In het eerste stukje zegt God dat zijn woorden als een voorhoofdsband tussen de ogen moeten zijn…en in dit stukje wordt het woord “hoerenvoorhoofd” gebruikt, zegt dat genoeg? (en dit heeft niets met seksuele daden te maken) God wil de eerste plaats innemen in ons leven, in onze gedachten, in heel ons doen en laten en daar is absolúút géén plaats voor iets of iemand anders. Geen andere liefdes in ons leven. Zie hóé belangrijk dit is, God wil dat wij Hem liefhebben en Hem dienen met ons ganse hart en onze ganse ziel.

God spreekt over een late regen waardoor we koren, most en olie kunnen inzamelen, koren (brood, “geestelijk” voedsel) most (wijn, het krachtige, reinigende bloed van Jezus) en olie (de Heilige Geest). Dát is wat we nodig hebben, zonder dat komen wij het aan ons beloofde land, die eeuwige heerlijkheid, niet eens binnen. En als wij ons niet buigen voor Hem, ons niet schamen, onze “minnaars” niet aan de kant smijten, dan blijven we helemaal nergens.

Hosea 6 begint met de woorden : Komt, laat ons wederkeren tot de Here! en dan in vers 3 staat : Ja, wij willen de Here kennen, ernaar jagen Hem te kennen. Zo zeker als de dageraad is Zijn opgang. Dán komt Hij tot ons als de regen, de late regen, die het land besproeit… Dat dit óók ons verlangen mag zijn.

Ik kwam dit verhaal weer tegen en toen ik het nog eens overlas vond ik het zoiets moois en ook zo bemoedigend voor onszelf en daarom plaats ik het nog een keertje hier. Echt iets om blij van te worden en de dag met een glimlach te beginnen.

Mijn dochter vertelde dat er bij hen in de winkel een vlondertje lag, het was nog leeg en het lag daar om dozen en spullen op te stapelen en weg te brengen. Maar daar kwam een klein meisje aangelopen en stapte er zonder aarzelen op en begon te zingen: “Afrikaaa tot in Amerikaaa!!” Haha, mijn dochter vond het zo vertederend. Het kleintje gebruikte het vlondertje als podium.

Ik vond het zo’n leuk verhaal en maakte er spontaan een klein gedichtje over:

 Het vlondertje.

Gemaakt om last te dragen,
zou ze wel, zou ze niet?
Maar zonder verder vragen
zong het meisje blij haar lied.
Het vlonder was verrast
en ook een beetje trots,
het droeg de kleine gast
betrouwbaar als een rots.
Voor één moment belangrijk,
niet slechts een houten dek
maar echt even “het podium”
en dat voelt lang niet gek.
Dag kleine ster, zing nog maar fijn
en vlondertje, niet treuren,
want zomaar in één ogenblik
kan er iets moois gebeuren!

Zoals het ezeltje dat op een dag de Here Jezus mocht dragen, wat een eer voor dat kleine ezeltje. Soms worden onze dagen een sleur, we doen ons werk en we voelen ons niet altijd even bruikbaar, soms vullen ook wij onze dagen met het dragen van allerlei “last”. Maar stuk voor stuk zijn wij kostbaar en wil de Here God ons gebruiken. Daarom mogen wij aan iedere dag met verwachting en blijdschap beginnen, want wie weet waar de Here God ons op zo’n dag voor wil gebruiken…toch?

Ik heb een nieuwe bezem gekocht…iemand onder de indruk? Nee? Oké, ik snap het, het is me nou ook niet de onthulling van het jaar maar toch, zelfs zoiets simpels kan nog een boodschap overbrengen.

Vanmiddag heb ik mijn nieuwe bezem ingewijd. Ik had wat gesnoeid in de tuin en hier en daar wat dode bloemetjes verwijderd en wat onkruid getrokken. Ik had ook wat oude plantjes uit de bakken gehaald en wat nieuwe erin gedaan en al met al lag er behoorlijk wat troep in de tuin dus werd de nieuwe bezem tevoorschijn gehaald.

Nou moet ik wel even vertellen dat mijn oude bezem al tig jaar oud was en dat ik met dat ding alleen nog “trekkend” kon vegen en niet meer “duwend”. Mensen die weleens een bezem gebruiken zullen begrijpen wat dat inhoudt. De haren van dat arme ding lagen ongeveer plat en hij was echt ondeugdelijk geworden, niet meer in staat zijn werk naar behoren uit te voeren en dus moest hij het veld ruimen en plaats maken voor een nieuw exemplaar.

Toen ik dus ging vegen vanmiddag stond ik verbaasd hoe goed dat ding het deed. Allerlei rommel die ik eerder niet meer weggeveegd kreeg veegde ik zo weg, super. Ik was er eigenlijk al aan gewend dat de helft bleef liggen als ik veegde en was dus nu extra blij verrast dat het zo goed ging. En terwijl ik daar dus zo mee bezig was (vegen) gingen mijn gedachten daar hun eigen gang in en zag ik er wel een mooi voorbeeld in.

Het spreekwoord zegt: Nieuwe bezems vegen schoon. Wat zoveel wil zeggen als: Wanneer er bijvoorbeeld in een bedrijf een nieuwe leidinggevende komt hij/zij de dingen met een frisse kijk overziet en zo oude ingesleten gewoonten of werkwijzen zal gaan aanpakken om er iets nieuws en beters voor in de plaats te brengen.

In dit kader dacht ik aan mijn eigen leven en tegelijk ook aan een gesprek dat ik net gehad had en dat kwam erop neer dat er soms dingen kunnen zijn die zo ingesleten zijn, gewoonten, gedachten, reacties, ideeën, noem het maar op, dingen en situaties waaraan je inmiddels gewend bent. En toen dacht ik eraan hoe goed het is om regelmatig (lees: elke dag) de Here God heel bewust te vragen om Zijn licht over ons leven te laten schijnen en ons aan te wijzen waar er dingen zijn die niet goed zijn, dingen die veranderd moeten worden, dingen die we misschien wel helemaal weg moeten doen, dat kan van alles zijn. Ik weet uit ervaring dat er dingen kunnen zijn die Hij aanwijst, die heel moeilijk zijn, maar uiteindelijk geeft het een stuk vrijheid dat je werkelijk ook mag voelen. Gehoorzaamheid, zo heb ik gemerkt, is de deur naar vrijheid en vrede.

Spreuken 3:5 schiet me te binnen waar staat dat we met ons hele hart op de Here moeten vertrouwen en niet moeten steunen op eigen inzicht. Hoe dikwijls steun ik en steun jij nog op eigen inzichten? Een vraag die we alleen voor onszelf kunnen beantwoorden. Het is zo belangrijk om wijs te zijn in alle dingen. Wijs in de woorden die wij spreken, wijs in de keuzes die wij maken, wijs in ieder opzicht. Er staat zo’n mooi gedeelte in Job 28:20-28:

20 Wijsheid, waar kun je wijsheid vinden

en waar komt inzicht vandaan?

21 Ze onttrekt zich aan het oog van levende wezens,

zelfs de vogels ontdekken haar niet.

22 Voor de dood en het dodenrijk is zij een onbekende;

ze kennen haar alleen van horen zeggen.

23 Alleen God kent de weg erheen,

hij alleen weet haar te vinden.

24 Want hij kijkt tot de grenzen van de aarde

en niets onder de hemel ontsnapt aan zijn blik.

25 Toen hij de wind aan banden legde

en de zee had afgegrensd,

26 de regen de wet voorschreef

en bepaalde hoe de donderwolken zouden gaan,

27 toen zag hij de wijsheid en toetste haar,

hij bepaalde haar plaats en doorgrondde haar.

28 En God sprak tot de mensen:

Wijsheid, dat is: ontzag voor mij,

inzicht is het vermijden van kwaad.’

Om nou nog even bij mijn bezem terug te komen, degene die zo stiekemweg allerlei dingen in ons leven probeert binnen te brengen en die niets liever wil dan dat wij eraan “gewend” raken dat ze er zijn, is natuurlijk de duivel. Evenals die bezem is hij niet in staat om ons te “duwen”, dat kan hij niet omdat de Here God ons een vrije wil heeft gegeven, wat hij echter wél kan doen is proberen ons te “trekken”, met allerlei smoesjes en trucjes die hij maar kan bedenken, en maar al te vaak slaagt hij daarin! Daarom is het zo belangrijk om hem te vervangen en echt iedere dag alles aan de Here voor te leggen en Zijn verfrissende blik over en in ons leven toe te laten waarna wij ons pad schoon mogen vegen.

Ik zou willen afsluiten met het eerste couplet van een lied uit de bundel van Joh. de Heer dat wij vroeger dikwijls zongen, een lied dat gebaseerd is op Psalm 139 en dat als een gebed in mijn hart zijn weerklank vindt.

Doorgrond mijn hart,
en ken mijn weg, o Heer.
Beproef me en zie wat niet is tot uw eer.
Is soms de weg,
die ‘k ga niet goed voor mij?
Leid me op de eeuw’ge weg,
Heer, maak mij vrij!

Hij is een beschermer van hen die zuiver leven. Die mensen blijven op de goede weg: de weg die Hij voor hen effent. Spreuken 2:7b-8. 

Hier waren we gebleven gisteren, over dat zuiver leven hebben we gesproken en nu wilde ik nog even over die bescherming verdergaan. Ik heb eerder al gezegd dat de dingen vaak zo gemakkelijk door ons worden omgedraaid. Neem nou bijvoorbeeld dit zinnetje, dan wordt er door ons gemakshalve alleen die belofte uitgepikt, dat de Here God een beschermer voor ons wil zijn. En als er dan dingen fout gaan dan zijn we de eerste om Hem op Zijn belofte te wijzen en die voor onszelf te claimen. Op zich niets mis mee om beloften te claimen, doch belangrijk is wel om óók de voorwaarden in acht te nemen.

Hier staat dat díé mensen, die zuiver leven, op de “goede weg” zullen “blijven”, met andere woorden, díé mensen wijken geen haarbreed van die goede weg en zullen geen stap daarnaast zetten…áls we dan merken dat het niet allemaal zo naar wens gaat in ons leven en dat die bescherming, in onze ogen, niet echt te merken is, dan is het zaak om te gaan bekijken of wij dan wel op de “goede weg” wandelen. Dan is het zaak om onze eigen motieven, onze handelswijze en ons totale leven eens onder de loep te nemen, want wellicht zijn we wel van die juiste weg afgeweken?

De weg die hier “de goede weg” wordt genoemd, daarvan staat er meteen achter geschreven dat dat de weg is die de Here voor hen effent. Als je een hoofdstukje verder gaat in Spreuken, dan staat er in Spreuken 3:5-6: Vertrouw op de Here met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet. Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken. Hier staat dus dat het belangrijk is om Hem alles te laten weten wat we van plan zijn, en dán zal Hij onze paden recht maken, Hij effent de weg voor ons. Ik werd hier dezer dagen opnieuw zo op gewezen,  Hem kennen in ál onze wegen, kijk, als we dat nou eens zouden doen, als we bij alles met Hem overleggen en onze plannen aan Hem voorleggen, dan kan Hij ons daarin advies en leiding geven. Hij zal onze paden dan rechtmaken, met andere woorden, Hij maakt de doelen zichtbaar. Als je een weg hebt met veel bochten, dan weet je nooit wat er achter de volgende bocht op je wacht, maar als je een rechte weg hebt, dan heb je uitzicht op het doel waarnaar je op weg bent, dan wéét je waar je mee bezig bent. je krijgt overzicht, bovendien kun je ver kijken dus je krijgt óók visie. En doordat we de weg al zo’n eind mogen overzien, zullen we geen onverwachte dingen hoeven vrezen. Deze weg is een klare en duidelijke weg, een rechte weg, de “goede weg”.

Weet je, als ik een paraplu heb, en ik loop buiten op de stoep en zeg tegen mijn dochter, als je hier ook op de stoep komt lopen, dan kun je samen met mij onder de paraplu. Maar mijn dochter blijft op de weg lopen en moppert op mij omdat zij nat wordt terwijl ik een paraplu heb. Is dan het verwijt van mijn dochter terecht? Zij hoeft alleen maar op de stoep te komen om droog te blijven, maar ze verwacht van mij dat ik háár pad kies…Als wij die bescherming van de Here God willen ervaren in ons leven, dan zullen we…..wat? ZIJN weg moeten bewandelen en niet van Hem moeten verwachten dat Hij óns pad zal kiezen. En de afgelopen dagen hebben we gezien hóé we op Zijn weg kunnen wandelen, eigenlijk is het heel simpel….toch?

Hij is een beschermer van hen die zuiver leven. Die mensen blijven op de goede weg: de weg die Hij voor hen effent. Zo leer je begrijpen wat recht en gerechtigheid is, wat gerechtigheid is en welke levensweg als de goede geldt. Spreuken 2:7a-9.

Nog een stukje verder vandaag. Als je over deze paar zinnetjes nadenkt, dan zit er zoveel in, zowel een waarschuwing alsmede een belofte, én tegelijkertijd een leefregel, een aanwijzing die ons vertelt hoe de Here God graag wil dat wij ons leven leven. En dát was in beginsel ook waarmee we twee dagen geleden begonnen zijn. Om uit te vinden wat Zijn wijsheid is, om Hem beter te leren kennen en te onderzoeken wat Hij verstaat onder eerbiedig ontzag!

De vraag was dus of je alleen maar de bescherming van God mag verwachten als je een foutloos en superrein leven leidt? Ik heb daarover nagedacht, en ik denk dat er hier in dit aardse leven niemand is en ook niemand zal komen die écht in álle opzichten een foutloos, écht zuiver, leven kan leiden. En dat wordt in de bijbel ook onderstreept, dat is ook de reden dat de Here Jezus gekomen is om de prijs voor onze zonden te betalen. Als er ook maar een mógelijkheid geweest was dat wij dat zelf hadden kunnen doen, dan was Hij niet gekomen…Maar hoe zit het dán?

Mijn gedachte hierover is, dat het wel dégelijk de bedoeling is dat wij ernaar streven om een zuiver leven leiden. En in bovenstaand stukje staat er ook dat je dán ook vanzelf op de goede weg blijft omdat je die weg wilt bewandelen. Het is eigenlijk simpel, in de eerste plaats moet daar een liefde in je hart zijn voor de Here God, vanwaaruit een verlangen onstaat om Hem béter te leren kennen. Dan ga je op zoek naar de wijsheid van God en dat doe je door Zijn woord te lezen en te onderzoeken, daardóór ga je begrijpen wat voor Hem belangrijk is. Je zíét je eigen tekortkomingen en onzuiverheden en die wil je graag uit je leven wegdoen, je wilt jezelf zuiveren van elke ongerechtigheid.

In de eerste plaats is het natuurlijk de Here Jezus geweest die door Zijn offer ons heeft vrijgekocht en gereinigd van de zonden. Maar daarnáást is het de bedoeling dat wij er zélf óók mee aan de slag blijven. Als je goed leest dan staat er niet dat Hij een beschermer is van hen die zuiver “zijn”, doch van hen die zuiver “leven”. In een andere vertaling staat: voor wie onberispelijk “wandelen”. Je kunt het zo zien, op het moment dat we de Here Jezus aannemen als onze persoonlijke Verlosser, worden we gereinigd van alle zonden, doch dit is slechts een momentopname. Ons leven stopt daar niet, het gaat verder. Alleen daar, waar wij voorheen géén mogelijkheid hadden om onszelf rein te bewaren voor God, is die er nu wél. Namelijk door steeds weer onze zonden te belijden en de vuilheid die ons zo gemakkelijk telkens weer aankleeft, ook evenzovele keren te verwijderen door het bloed van de Here Jezus. Zijn bloed wast witter dan witte wol, witter dan sneeuw. 

In Openbaring kunnen we lezen dat er gezegd wordt dat diegenen die overwinnen, diegenen dus die ervoor kiezen om de verkeerde dingen weg te doen uit hun leven en Gods regels in acht te nemen, díé zullen bekleed worden met witte klederen. En vervolgens kun je in Openbaring 22 lezen hoe er een tijd komt (en ik denk zelf dat wij in die tijd leven) dat wie vuil is, nog vuiler wordt en wie rein is nog reiner en wie geheiligd is, nog meer geheiligd. En dan staat er in Openb.22:14 : Zalig zij die hun gewaden wassen, opdat zij recht mogen hebben op het geboomte des levens en door de poorten ingaan in de stad. wijzelf moeten ervoor zorgen dat dat mooie witte gewaad ook wit blijft door telkens weer bezig te zijn met het reinigen van onszelf. En dán hebben we recht om te eten van die boom waar Adam en Eva niet meer van mochten eten, die boom des levens, waarvan God zélf in Genesis zegt dat als je van die boom eet, je eeuwig zult leven…dat is dus een heel belangrijk gegeven wat we hier vinden. En tja, nou hebben we het nog niet over die bescherming gehad… zal ik dan morgen nóg maar een vervolgje doen?

Want de Here is de bron van alle wijsheid. Uit alles wat Hij zegt, spreekt wijsheid en verstand. Hij geeft oprechte mensen houvast en is een beschermer van hen die zuiver leven. Die mensen blijven op de goede weg: de weg die Hij voor hen effent. Zo leer je begrijpen wat recht en gerechtigheid is, wat gerechtigheid is en welke levensweg als de goede geldt. Spreuken 2:6-9.

Gisteren heb ik iets geschreven over de eerste 5 verzen van Spreuken 2. Over hoe belangrijk het is om echt de wens en de wil te bezitten om de Here God te leren kennen en daarvoor ook de nodige inzet te willen tonen.

Vandaag een stukje verder, er staat: De Here is de bron van alle wijsheid. God ís én heeft alle wijsheid. Hij is “de bron” van “alle” wijsheid. Met andere woorden, de oorsprong en het begin van ieder stúkje wijsheid, alles komt bij Hem vandaan. Maar zoals we dat gisteren ook al geconstateerd hebben, kun je het alléén verkrijgen door er op een aktieve manier naar te zoeken.

Hij geeft oprechte mensen houvast…die oprechtheid is in de eerste plaats van belang. De bijbel leert ons dat God het hart aanziet, en Hij weet zeer wel wat daarin omgaat. Misschien kunnen we onze medemensen om de tuin leiden, we kunnen zélfs onszelf voor de gek houden, maar God ziet gewoon de simpele en pure werkelijkheid. Hij ziet precies wat er in ons leeft en als Hij daar oprechtheid ziet, óndanks fouten en falen, dan zal Hij dáár blij mee zijn en samen met ons verder willen werken aan onze geestelijke groei. “Houvast” dat krijgen we door Gods woord te onderzoeken, te leren wat daarin geschreven staat, en door dat toe te passen in ons leven krijgen we een stevige basis en houvast om ons leven verder uit te bouwen.
Hij is een beschermer van hen die zuiver leven. Die mensen blijven op de goede weg: de weg die Hij voor hen effent. Zo leer je begrijpen wat recht en gerechtigheid is, wat gerechtigheid is en welke levensweg als de goede geldt. Dit zinnetje kan je het idee geven dat áls je dus fouten maakt, je niet onder die bescherming van de Here God valt…? Zuiver wil zeggen: zónder foutjes, zónder gebrek, zónder ook maar één ónzuiverheidje…nou, vertel mij dan maar wíé zó kan leven? Ik niet, dat moet ik tot mijn spijt toch eerlijk bekennen hoor.

Misschien is het goed om hier toch eens bij stil te staan, proberen te bedenken hoe dit bedoeld word? Ik wil dat zelf ook doen en dan morgen mijn idee hierover opschrijven. Het is nooit slecht om de dingen eens te laten bezinken en er eens mee bezig te zijn, toch?  Om “moeite te doen” erachter te komen wat in dit geval de wijsheid van God is…;-)